กล่าวกันว่า สุกาฟ้าอพยพมาจากนครเมาลุงในปี พ.ศ.๑๗๕๘ พร้อมด้วยผู้ติดตามเป็นขุนนางผู้ใหญ่ ๘ คน ไพร่พล ๙๐๐๐ คนรวมสตรีและเด็ก แต่อาจเป็นไปได้ว่าเป็นชายฉกรรจ์ถึงแม้ไม่มีการยืนยัน สุกาฟ้าได้ร่อนเร่ตามท้องถิ่นแห่งภูเขาปาดไก่มาถึง ๑๓ ปี ในระหว่างนั้นได้โจมตีชาวนาคะเป็นครั้งคราว สุกาฟ้าได้มาถึงคามช้างในปี พ.ศ.๑๗๗๑

หาราชธานีที่เหมาะสม
ในปี พ.ศ.๑๗๙๖ ทรงทิ้งสีมาลุกุรีเพื่อไปยังชารายเทโว และมีการเลี้ยงฉลอง สังเวยต่อพระผู้เป็นเจ้าด้วยม้า ๒ ตัว และสวดมนต์ถวายเทวไทใต้ต้นหม่อน